Jezioro Ińsko

Jezioro Ińsko leży w dorzeczu rzeki Iny, będącej dopływem Odry. Położone jest 122,2 m. n. p. m. Jego szerokość geograficzna: 53º26'9", długość geograficzna 15º31'4"

Jezioro Ińsko ma powierzchnię 486,6 ha, powierzchnię wysp 22,3 ha. Maksymalna głębokość to 41,7 m zaś głębokość średnia to 12,3 m. Długość jeziora 5400 m, a szerokość 2100 m. Długość linii brzegowej misy 21600 m. wysp 3850 m co daje ogółem 25450m. Jezioro ma objętość 62613,3 tys. m³. Powierzchnia lustra wody, objęta roślinnością, wynosi 47 ha, co stanowi 7,8 % akwenu jeziora, a linia brzegowa jest w 83% zarośnięta roślinnością wynurzoną.
 

Jezioro jest położone w województwie zachodniopomorskim w gminie Ińsko na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowego. Położone jest na Pojezierzu Ińskim wśród bagien i torfowisk i morenowych pagórków. Obszar ten zwany jest Ińskimi Bieszczadami. Uznawane jest ono za najpiękniejsze jezioro Pomorza zachodniego. Występują tu orły bieliki, orliki krzykliwe, derkacze, puchacze, kanie czarne i rude oraz czarne bociany i żurawie. Jezioro zalicza się do jezior moreny dennej. Jest jeziorem mezotroficznym, w typologii rybackiej zakwalifikowane jest do jezior sielawowych.

Na jeziorze znajdują się trzy wyspy, największa z nich Wyspa Sołtyski jest rezerwatem przyrody. Linia brzegowa jeziora jest dobrze rozwinięta, a jezioro składa się z kilku rynien jeziornych co nadaje mu rzadko spotykanego uroku. Tworzą one podłużne zatoki, zakola, półwyspy i przewężenia co jeszcze bardziej uatrakcyjnia zalety wzrokowe jeziora. Ma ono dwie duże zatoki Zatokę Miałka i Zatokę Ścienne. Brzegi jeziora porośnięte są lasami iglastymi i liściastymi, utworzone są przez wzgórza morenowe o wysokości nawet 30 m, co powoduje, że są one wysokie a miejscami urwiste. Brzegi jeziora porośnięte są oczeretami, spotyka się tez miejsca wolne od roślinności wynurzonej. Na piaszczysto żwirowych brzegach spotyka się dość liczne kamienie i głazy. Przez jezioro przepływa rzeka Ina, która łączy je z położonym na południe jeziorem Stubnica. Miasto Ińsko leży na południowo wschodnim brzegu jeziora. Na północno-wschodnim brzegu jeziora znajduje się rezerwat leśny Kamienna Buczyna. W rezerwacie znajdują się ogromne głazy narzutowe, z których aż osiem przekracza 4m obwodu. Na terenie rezerwatu swe gniazda mają między innymi muchołówka mała (Ficedula parva) i dzięcioł czarny (Dryocopus martius). Z Ińska do Cieszyna przez rezerwat prowadzi znakowany zielony szlak turystyczny.

Woda w jeziorze ma pierwszą klasę czystości jest zimna i dobrze natleniona. Widoczność sięga w niej nawet 10 m. Rzeźba dna jest niezwykle urozmaicona, znajdują się tu głębokie rynny, wypłycenia i podwodne wyspy. Dno pokryte jest piaskiem, żwirem i kamieniami. W partiach północnych jeziora w wypłaceniach na dnie zalega muł. Na głębokości od 20 do 30 m występują kolonie gąbek. Ciekawostką jest także żyjący tu rzadki w naszym kraju mały raczek Pallasea quadrispinoza.



Nad brzegiem jeziora znajduje się pole namiotowe, z którego może skorzystać wędkarz zamierzający łowić tu ryby. Można wypożyczyć łódkę, która w wędkowaniu okaże się bardzo pomocna. Jezioro jest jeziorem sielawowym co nie oznacza, że nie złowimy tu innych ryb. Znane jest bowiem ińskie jezioro z bogactwa swej ichtiofauny. Występują tu sporych rozmiarów szczupaki dochodzące wagą nawet do 12 kg, a także okonie ważące do 2 kg, liny ( podobno 5 kilogramowe), węgorze, płocie, leszcze, miętusy, wzdręgi, stynki, ukleje i oczywiście niewędkarska sielawa.

Dojazd do jeziora: od strony zachodniej i wschodniej krajową drogą nr 10 do miejscowości Wielgoszcz, a następnie w kierunku północnym drogą nr 151 do miejscowości Ińsko.
Sprzedaż zezwoleń wędkarskich:
w siedzibie Gospodarstwa Rybackiego w Ińsku, ul. Przybrzeżna 8, 73-140 Ińsko,
tel. (091) 562-30-10 oraz w sklepach wędkarskich w Szczecinie i Stargardzie Szczecińskim.


Zdjęcia jeziora pochodzą z internetu.